Μετά από σχεδόν 2 χρόνια παρέα με τις ιδιαίτερες καταστάσεις που έφερε στις ζωές όλων η πανδημία, φαίνεται σιγά σιγά πως τα πράγματα αρχίζουν να επιστρέφουν σε μια κανονικότητα. Μια συνθήκη απαραίτητη τόσο για τους ενηλίκους όσο και για τα παιδιά, που κάθε άλλο παρά ανεπηρέαστα έμειναν μέσα σε αυτό το κύμα της πανδημίας και των κοινωνικών αποστάσεων. Ιδιαίτερα για τα παιδιά, η κοινωνικοποίηση από τις μικρές ηλικίες των 4 και 5 ετών ως την εφηβεία και την αναζήτηση του "ποιος πραγματικά είναι", είναι τεράστιας σημασίας στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους.
Επιτέλους λοιπόν μετά την απόχη από το χώρο του σχολείου και τις οποιεσδήποτε αθλητικές δραστηριότητες, οι μικροί μας φίλοι ξανασμίγουν με τις παρέες τους , βγαίνουν και πάλι σε ανοιχτούς χώρους και ετοιμάζονται για μια "φυσιολογική" σχολική χρονιά. Όσο όμως φυσιολογική και να χαρακτηρίσουμε τη χρονιά που έρχεται , αυτό το διάστημα εγκλεισμού στο σπίτι και χωρίς άμεσες κοινωνικές επαφές ή σωματικές δραστηριότητες για τα παιδιά, δημιουργεί ιδιαίτερες συνθήκες στις οποίες οφείλουμε να ανταποκριθούμε ως γονείς, εκπαιδευτικοί ή προπονητές. Η παραμονή στο σπίτι, η όξυνση των οικογενειακών συγκρούσεων, η ενασχόληση των παιδιών πολλές ώρες με το διαδίκτυο και τα διάφορα ηλεκτρονικά μέσα , η έλλειψη του αισθήματος της ομάδας στο σχολείο ή την αθλητική δραστηριότητα και όλος αυτός ο φόβος για τη σωματική υγεία μέσα στην πανδημία, έχουν συμβάλει στη δημιουργία ενός αισθήματος ανασφάλειας, το οποίο με τη σειρά του ενδέχεται να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους. Το παιδί μπορεί να γίνει ευερέθιστο, να εκδηλώσει επιθετικότητα, να κλειστεί στον εαυτό του και γενικότερα να δυσκολευτεί να επιστρέψει στη ρουτίνα του σχολείου και των υπολοίπων δραστηριοτήτων και υποχρεώσεων. Εδώ ακριβώς η εκμάθηση μιας πολεμικής τέχνης ή αλλιώς η εκπαίδευση σε μιας μορφής αυτοάμυνα, μπορεί να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη. Το παιδί καλείται να ασχοληθεί με το σώμα του, να κατανοήσει καλύτερα τη δύναμη του και ταυτόχρονα να την βελτιώσει, να συνεργαστεί με παιδιά μικρότερα και μεγαλύτερα από εκείνο , να σεβαστεί την προσωπικότητα του κάθε ατόμου και να πειθαρχήσει στους ανθρώπους που ασχολούνται με την εκπαίδευση του, μέσα σε ένα ισότιμο και διαδραστικό περιβάλλον. Αυτές οι συνθήκες μπορούν να συμβάλλουν ώστε το παιδί πλέον να μπορέσει να ανταποκριθεί καλύτερα στην προσπάθεια για επιστροφή στην κανονικότητα. Η αυτοπεποίθηση, η συνεργατικότητα, ο σεβασμός του άλλου και η θέληση για μάθηση μέσα από το παιχνίδι, προάγονται στο ασφαλές κλίμα μιας σωστά δομημένης σχολής πολεμικών τεχνών.
Κλείνοντας είναι σημαντικό να τονίσω ως ψυχολόγος ότι οφείλουμε πάντα να μπορούμε να ακούσουμε το παιδί μας χωρίς κριτική. Είναι σίγουρα πάρα πολλά αυτά που έχει να μας πει. Να σκεφτόμαστε λίγο το πόσο διαφορετικός ήταν ο κόσμος μας όταν ήμαστε παιδιά.
Και για το τέλος μια δανεισμένη ρήση που σε εμένα προσωπικά λέει πολλά:
Δε σταματάμε να παίζουμε επειδή μεγαλώνουμε. Μεγαλώνουμε επειδή σταματάμε να παίζουμε...
Αρθρογράφος: Αναστάσιος Καραβαριώτης Ψυχολόγος Ε.Κ.Π.Α, Ψυχοθεραπευτής
Κινητό: 6938100026
Σταθερό: 2108972831
Διεύθυνση: Σεληνούντος 6 Κόρμπι Βάρης